Press reviews

Het Parool 17 juni 1993
Mark Moorman

De uitschieter dit jaar was Horror vacui van Boris Paval Conen, een film als een binnenstèbuiten gekeerde nachtmerrie. De twintig minuten durende film werd geheel geschoten in een inkzwarte ruimte in de Westergasfabriek, waarin de zorgvuldig uitgelichte personages zich langs touwen voortbewegen. Conen toont naast een zeer bijzondere verbeelding ook een perfecte stijlbeheersing, waarin de uitzinnige art direction nooit overheerst. De 'horror vacui', angst voor de leegte, zal hem niet treffen.

Trouw 17 juni 1993
Jan Heijs

Veel braafheid en een verrassend zwart universum van Conen te voor 'Horror vacui' (...)
Conen creëerde een volstrekt eigen, zwart universum, waarin mensen langs lange touwen afdalen naar - of verblijven op - hangende plateau's. Het is een Dog Troep-achtige entourage, waarin een nieuwkomer de bestaande verhoudingen verstoort. Door Conen wordt deze bijzondere omgeving met zijn eigen rituelen in beeld en geluid even beheerst consequent als fascinerend neergezet.

Volkskrant 17 juni 1993
Peter van Bueren

Een surrealistische wereld in'Horror vacul', de uitblinkende eindexamenfilm van Borls Paval Conen (...)
De meest bijzondere produktie van dit jaar vind ik Horror vacui van Boris Paval Conen, die een registratie van een merkwaardig theater lijkt te zijn , maar geheel zelf gefantaseerd is. In een onwezenlijke ruimte wonen mensen op een soort schijven die door touwen ergens aan verbonden zijn . Een vrouw en een aantal mannen voeren allerlei rituelen uit , er vinden gevecht en plaats en een jonge held valt naar beneden in een wereld waar hij, niet gewend aan lopen , zijn weg probeert te vinden. Surrealistisch, ongrijpbaar, spannend, geheimzinnig en knap gemaakt. Horror vacui is een film van een 25-jarig talent dat kennelijk gefascineerd is door film en in vier jaar tijd geleerd heeft die fascinatie om te zetten in een produktie waarmee hij anderen kan fascineren. Een van de zinnigste effecten van vier schooljaren in een land waar de filmcultuur voortwankelt langs een dunne draad van hoop dat het ooit nog iets worden gaat.

VPRO gids 29 mei 1993

Van de tientallen regisseurs, scenarioschrijvers, producenten, cameramannen/vrouwen, belichters en geluidstechnici, die ieder jaar hun diploma halen aan de Nederlandse Film-en TVAcademie, zijn er meestal maar een of twee die er echt uitspringen. De 'absolute uitschieter' van de lichting van '93 was volgens de vaderlandse filmpers Boris Paval Conen, die met zijn Horror vacui (= angst voor de leegte) louter lof oogstte. Conen creëerde, met behulp van cameraman Erik Bannenberg, lichttechnicus Stephan Hagemeijer en art director Mandy Niermans, een bizar, volledig op zichzelf staand, duister wereldje. Een stel in lompen gehulde, prehistorisch aandoende menselijke wezens (een vrouw, een groep mannen en een eenzame 'held', een prachtige, zwijgende rol van Loucas Romijn Conen, de acterende broer van de regisseur) bevindt zich op een tweetal plateaus die aan touwen zijn vastgemaakt. Deze sterk uitgelichte plateaus vormen min of meer veilige eilanden in een verder vijandig, donker universum. Waar er overigens blijkbaar wel zoiets als zwaartekracht heerst, want die wordt uitgetest door munten naar beneden te laten vallen. Spraak kennen de bewoners van dit merkwaardige universum niet, ze communiceren hoogstens door getrommel op metalen buizen. Er worden allerlei rituelen opgevoerd, waarbij de eenzame held tenslotte de vrouw van zijn rivaal afpikt. Daarvoor moet hij boeten met een val in die donkere, 'lege' ruimte. Conen: 'Van die touw-wereld heb ik ooit gedroomd. En ik heb altijd gedacht: dit wordt een ideaal project. Toen zat mijn eindexamenfilm eraan te komen en ik dacht: "what the heck", waarom zou ik het niet voor mijn afstudeerproject maken? Alle leraren waren er trouwens tegen. Ze zeiden allemaal: het lukt je nooit, het is technisch onmogelijk, het wordt saai, waarom geen dialogen, er is helemaal geen communicatie tussen de personages. Ik was zelf zeer verbaasd over de positieve reacties achteraf.'