Directors statement
Telefilm Kamp Holland 2016 Directors statement
Als ik aan oorlogsfilms dacht, dan zag ik Amerikaanse helden voor me die met de bijpassende ijzervreter-tronies de ene one-liner na de andere one-liner uitspuwden. Ik dacht dan zeker niet aan Nederlandse acteurs in een Nederlandse film. Vreemd genoeg gold dat ook voor mijn visie op het aandeel van de Nederlandse militairen in Afghanistan. Dan had ik beelden op mijn netvlies van relaxte militairen in de kantine van Kamp Holland, opbouwwerkers bij een kapotgeschoten schooltje en jammerlijk verongelukte soldaten bij de zoveelste bermbom. Alsof er 'echte oorlogen' waren en een soort van 'achterhoede oorlogen'; minder serieus, minder gevaarlijk. Dat beeld heb ik nogal moeten bijstellen in de afgelopen tijd.
Vanaf het moment dat ik me begon te verdiepen realiseerde ik me dat Nederland betrokken is geweest in een oorlog die meer dan echt genoemd kan worden. De hele 'opbouwmissie / vechtmissie' discussie toentertijd heeft zeker bijgedragen aan het beperkte beeld dat ik had maar toch voelde ik me naïef en onwetend. Het schrijven en regisseren van de Telefilm 'Kamp Holland' is daarom een duik geweest in een wereld die ik niet kende en die een onthullende kijk op een stuk geschiedenis gaf waar ik te weinig van afwist. Met deze film hoop ik een tipje van de sluier op te kunnen lichten hoe moeilijk het laveren moet zijn geweest tussen de regels van bovenaf en de realiteit van het slagveld. We weten allemaal dat het leger een uitvoerend orgaan is dat zich moet voegen naar de beslissingen van de politiek, maar we zien de militairen met mitrailleurs door de woestijn lopen en niet onze politici. Dat vertekend ons beeld.
We kunnen ons niet voorstellen hoe machteloos het moet voelen om een maat te verliezen en niets terug te kunnen doen. In angst te leven voor de volgende bermbom, die je kan doden of voor het leven kan verminken. Te verlangen naar huis, wetende dat je te veel gezien hebt om je thuis nog echt 'thuis' te voelen. Het maken van 'Kamp Holland' is een ongelooflijke ervaring geweest. Niet alleen vanwege de fascinerende thematiek maar vooral omdat we gedurende het hele maakproces zijn bijgestaan door veteranen die daadwerkelijk in Uruzgan gediend hebben.
De opmerking van één van hen is me altijd bijgebleven: "Het wordt tijd dat ik thuis kan laten zien hoe het echt was". Het grootste compliment zal dan ook zijn als we hierin geslaagd zijn.
Boris Paval Conen
When I thought of war movies, I saw American heroes with the matching cast-iron-faces producing one one-liner after another. I certainly was not thinking of Dutch actors in a Dutch movie. Oddly enough so did my views on the actions of Dutch troops in Afghanistan. I had images in my mind of relaxed soldiers in the canteen of Camp Holland, community workers at a destroyed school and miserably perished soldiers at again another roadside bomb. As if there is 'real war' and is a kind of 'background war'; less serious, less dangerous. That picture I had to adjust major in recent times.
From the moment I began to immerse myself I realized that the Netherlands has been involved in a war that can be called 'really' for sure. The whole 'reconstruction mission / combat mission' discussion at the time certainly contributed to the colored image I had but still I felt naive and ignorant. Writing and directing of Telefilm 'Kamp Holland' was therefore a dive into a world I did not know and a revealing look at a part of history that I knew too little of. With this film I hope to highlight a glimpse of how difficult it must have been navigating between the rules from above and the realities of the battlefield. We all know that the army is an executive intitute that must conform to the decisions of politicians, but we see the soldiers with machine guns walking through the desert and not our politicians. That distorted our image.
We can not imagine how powerless it must feel to lose a buddy and to nothing in return. To live in fear for the next roadside bomb that can kill or maim for life. To long for home, knowing that you've seen too much to feel at home any more. Shooting 'Kamp Holland "has been an incredible experience. Not only because of the fascinating themes but mainly because we were assisted by veterans (who have served effectively in Afghanistan) throughout our creative process.
The remark of one of them always stayed with me: "It is time that I can show at home how it really was." The biggest compliment will be when we have succeeded this.
Boris Paval Conen
Als ik aan oorlogsfilms dacht, dan zag ik Amerikaanse helden voor me die met de bijpassende ijzervreter-tronies de ene one-liner na de andere one-liner uitspuwden. Ik dacht dan zeker niet aan Nederlandse acteurs in een Nederlandse film. Vreemd genoeg gold dat ook voor mijn visie op het aandeel van de Nederlandse militairen in Afghanistan. Dan had ik beelden op mijn netvlies van relaxte militairen in de kantine van Kamp Holland, opbouwwerkers bij een kapotgeschoten schooltje en jammerlijk verongelukte soldaten bij de zoveelste bermbom. Alsof er 'echte oorlogen' waren en een soort van 'achterhoede oorlogen'; minder serieus, minder gevaarlijk. Dat beeld heb ik nogal moeten bijstellen in de afgelopen tijd.
Vanaf het moment dat ik me begon te verdiepen realiseerde ik me dat Nederland betrokken is geweest in een oorlog die meer dan echt genoemd kan worden. De hele 'opbouwmissie / vechtmissie' discussie toentertijd heeft zeker bijgedragen aan het beperkte beeld dat ik had maar toch voelde ik me naïef en onwetend. Het schrijven en regisseren van de Telefilm 'Kamp Holland' is daarom een duik geweest in een wereld die ik niet kende en die een onthullende kijk op een stuk geschiedenis gaf waar ik te weinig van afwist. Met deze film hoop ik een tipje van de sluier op te kunnen lichten hoe moeilijk het laveren moet zijn geweest tussen de regels van bovenaf en de realiteit van het slagveld. We weten allemaal dat het leger een uitvoerend orgaan is dat zich moet voegen naar de beslissingen van de politiek, maar we zien de militairen met mitrailleurs door de woestijn lopen en niet onze politici. Dat vertekend ons beeld.
We kunnen ons niet voorstellen hoe machteloos het moet voelen om een maat te verliezen en niets terug te kunnen doen. In angst te leven voor de volgende bermbom, die je kan doden of voor het leven kan verminken. Te verlangen naar huis, wetende dat je te veel gezien hebt om je thuis nog echt 'thuis' te voelen. Het maken van 'Kamp Holland' is een ongelooflijke ervaring geweest. Niet alleen vanwege de fascinerende thematiek maar vooral omdat we gedurende het hele maakproces zijn bijgestaan door veteranen die daadwerkelijk in Uruzgan gediend hebben.
De opmerking van één van hen is me altijd bijgebleven: "Het wordt tijd dat ik thuis kan laten zien hoe het echt was". Het grootste compliment zal dan ook zijn als we hierin geslaagd zijn.
Boris Paval Conen
When I thought of war movies, I saw American heroes with the matching cast-iron-faces producing one one-liner after another. I certainly was not thinking of Dutch actors in a Dutch movie. Oddly enough so did my views on the actions of Dutch troops in Afghanistan. I had images in my mind of relaxed soldiers in the canteen of Camp Holland, community workers at a destroyed school and miserably perished soldiers at again another roadside bomb. As if there is 'real war' and is a kind of 'background war'; less serious, less dangerous. That picture I had to adjust major in recent times.
From the moment I began to immerse myself I realized that the Netherlands has been involved in a war that can be called 'really' for sure. The whole 'reconstruction mission / combat mission' discussion at the time certainly contributed to the colored image I had but still I felt naive and ignorant. Writing and directing of Telefilm 'Kamp Holland' was therefore a dive into a world I did not know and a revealing look at a part of history that I knew too little of. With this film I hope to highlight a glimpse of how difficult it must have been navigating between the rules from above and the realities of the battlefield. We all know that the army is an executive intitute that must conform to the decisions of politicians, but we see the soldiers with machine guns walking through the desert and not our politicians. That distorted our image.
We can not imagine how powerless it must feel to lose a buddy and to nothing in return. To live in fear for the next roadside bomb that can kill or maim for life. To long for home, knowing that you've seen too much to feel at home any more. Shooting 'Kamp Holland "has been an incredible experience. Not only because of the fascinating themes but mainly because we were assisted by veterans (who have served effectively in Afghanistan) throughout our creative process.
The remark of one of them always stayed with me: "It is time that I can show at home how it really was." The biggest compliment will be when we have succeeded this.
Boris Paval Conen